> >
> >Gazi, çiftliğinde dolaşıp hava alırken oldukça yaşlı bir kadına rastladı.
> >Atatürk attan inerek bu ihtiyar kadının yanına sokuldu.
> >- Merhaba nine.
> >Kadın Ata'nın yüzüne bakarak hafif bir sesle;
> >- Merhaba dedi.
> >- Nereden gelip nereye gidiyorsun?
> >Kadın şöyle bir duralayıp,
> >- Neden sordun ki, dedi. Buraların saabısı mısın? Yoksa bekçisi mi?
> >Paşa gülümsedi.
> >- Ne sahibiyim ne de bekçisiyim nine. Bu topraklar Türk milletinin
> >malıdır.
> >Buranın bekçisi de Türk milletinin kendisidir. Şimdi nereden gelip nereye
> >gittiğini söyleyecek misin? Kadın başını salladı.
> >- Tabii söyleyeceğim, ben Sincan'ın köylerindenim bey, otun güç bittiği,
> >atın geç yetişdiği, kavruk köylerinden birindeyim. Bizim muhtar bana bilet
> >aldı trene bindirdi, kodum Angara'ya geldim.
> >- Muhtar niçin Ankara'ya gönderdi seni?
> >- Gazi Paşamızı görmem için. Başını pek ağrıttım da... Benim iki oğlum
> >gavur harbinde şehit düştü. Memleketi gavurdan kurtaran kişiyi bir kez
> >görmeden ölmeyeyim diye hep dua ettim durdum. Rüyalarıma girdi Gazi Paşa.
> >Bende gün demeyip mıhtara anlatınca, o da bana bilet alıverip saldı
> >Angaraya, giceleyin geldimdi. Yolu neyi de bilemediğimden işte ağşamdan
> >belli böyle kendimi ordan oraya vurup duruyom bey.
> >- Senin Gazi Paşa'dan başka bir isteğin var mı? Kadını birden yüzü
> >sertleşti.
> >- Tövbe de bey, tövbe de! Daha ne isteyebilirim ki... O bizim
> >Vatanımızı gurtardı. Bizi düşmanın elinden kurtardı.
> >Şehitlerimizin mezarlarını onlara çiğnetmedi daha ne isteyebilirim ondan?
> >Onun sayesinde şimdi istediğimiz gibi yaşıyoruz. Şunun bunun gavur dölünün
> >köpeği olmaktan onun sayesinde kurtulmadık mı? Buralara bir defa yüzünü
> >görmek, ona sağol paşam! Demek için düştüm. Onu görmeden ölürsem gözlerim
> >açık gidecek. Sen efendi bir adama benziyon, bana bir yardım ediver de
> >Gazi Paşayı bulacağım yeri deyiver. Atatürk'ün gözleri dolu
> >dolu olmuştu, çok duygulandığı her halinden belliydi.
> >Bana dönerek,
> >- Görüyorsun ya Gökçen, işte bu bizim insanımızdır... Benim köylüm, benim
> >vefalı Türk anamdır bu.
> >Attan indim. Yaşlı kadının elini tuttum anacığım dedim, sen gökte
> >aradığını yerde buldun, rüyalarını süsleyen, seni buralara kadar koşturan
> >Gazi Paşa yani Atatürk işte karşında duruyor.
> >Köylü kadın bu sözleri duyunca şaşkına döndü. Elindeki değneği yere
> >fırlatıp, Atatürk'ün ellerine sarıldı. Görülecek bir manzaraydı bu.
> >Ikisi de ağlıyordu. Iki Türk insanı biri kurtarıcı, biri kurtarılan, ana
> >oğul gibi sarmaş dolaş ağlıyorlardı. Yaşlı kadın belki on defa öptü atanın
> >ellerini. Ata da onun ellerini öptü. Sonra heybesinden küçük bir paket
> >çıkarttı. Daha doğrusu beze sarılmış bir köy peyniri. Bunu Atatürk'e
> >uzattı;
> >- Tek ineğimim sütünden kendi ellerimle yaptım Gazi Paşa, bunu sana hediye
> >getirdim. Seversen gene yapıp getiririm. Paşa hemen orada bezi açıp
> >peyniri yedi. Çok beğendiğini söyledi. Sonra birlikte köşke kadar gittik.
> >Oradakilere şu emri verdi;
> >"Bu anamızı alın burada iki gün konuk edin. ( "Ananı da al git" diyenler
> >var artık zamanımızda )
> >Sonra köyüne götürün. Giderken de kendisine üç inek verin benim armağanım
> >olsun."
Ptsi Ocak 07, 2008 6:21 am